ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
گفت رنجور دلش از اثر فاصلههاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدلههاست
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
یا علی گفتم همه درها به رویم باز شد
یا علی گفتم، چه شیرین شعر من آغاز شد
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند اماننامه کبوتر نشده
یا علی! این کیست میآید شتابان سوی تو؟
با قدی رعنا و بازویی چنان بازوی تو؟
دستهایت را که در دستش گرفت آرام شد
تازه انگاری دلش راضی به این اسلام شد
