ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوانها
ای آنکه فرا رفتهای از شرح و بیانها
روز عاشوراست
کربلا غوغاست
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود