دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد
كز احترام علی كعبه محترم گردد
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچ‌کس دلاور نیست
کیست این مردی که رو در روی دنیا ایستاده؟
در دل دریای دشمن بی‌محابا ایستاده؟
آتش چقدر رنگ پریده‌ست در تنور
امشب مگر سپیده دمیده‌ست در تنور؟
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
آگه چو شد از حالت بیماری او
دامن به کمر بست پیِ یاری او
