دیدیم میانِ سبزه‌ها رنگ تو را
در جاریِ جویبار، آهنگِ تو را
این ابر پُر از بهار مهمانِ شماست
صبح آمده و نسیم، دربانِ شماست
در لشکر تو قحطیِ ایمان شده بود
دین دادن و زر گرفتن آسان شده بود
با دیدن تو به اشتباه افتادند
آن‌ها که سوی فرات راه افتادند
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
آه کوفه چقدر تاریک است
ماه دیگر کنار چاه نرفت
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
سجادۀ خویش را که وا می‌کردی
تا آخر شب خدا خدا می‌کردی
یک لحظه شدیم خیره تا در چشمت
دیدیم تمام درد را در چشمت
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
لحظهٔ سخت امتحان شده بود
چقَدَر خوب امتحان دادی
