ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
ای بزرگ خاندان آب‌ها
آشنای مهربان آب‌ها
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
شکر خدا دعای سحرها گرفته است
دست مرا کرامت آقا گرفته است
ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
وعده‌ای داده‌ای و راهی دریا شده‌ای
خوش به حال لب اصغر كه تو سقّا شده‌اى
