رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
شب‌نشینانِ فلک چشم ترش را دیدند
همه‌شب راز و نیاز سحرش را دیدند
آن صبح سراسر هیجان گفت اذان را
انگار که می‌دید نماز پس از آن را
صدای پای شما... نه، صدای بال می‌آید
کسی فراتر از امکان و احتمال می‌آید
جهان نبود و تو بودی نشانۀ خلقت
همای اوج سعادت به شانۀ خلقت
گاهی از کوچه‌های مدینه یک صدای قدیمی می‌آید
بین فرزند و مادر نشان از گفتگویی صمیمی می‌آید!
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
