رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفت‌منزلی که سفرها در او گم است
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچ‌کس دلاور نیست
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
