رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
مشتاق و دل‌سپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
