رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرینتر کند در لحظههای تشنه کامت را
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
