ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
پیراهن سپید ستاره سیاه بود
تابوت شب روان و بر آن نعش ماه بود
پشت غزل شکست و قلم شد عصای او
هر جا که رفت، رفت قلم پا به پای او...
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
