تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
حسین، کشتهٔ دیروز و رهبر روز است
قیام اوست که پیوسته نهضتآموز است
دنیاست چو قطرهای و دریا، زهرا
کی فرصت جلوه دارد اینجا زهرا؟
