در خودم مانده بودم و ناگاه
تا به خود آمدم مُحرّم شد
بحث روز است صحبت از غم تو
سرخ مانده هنوز پرچم تو
هم تو هستی مقابل چشمم
هم غمت کرده دل به دل منزل
باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بی‌خبر ماندم
جاده در پیش بود و بی‌وقفه
سوی تقدیر خویش می‌رفتیم
کاروان رفت و اهلِ آبادی
اشک بودند و راه افتادند
کاروان، کاروان شورآور
کاروان، اشتیاق، سرتاسر
الغرض! فیض خاص گشت تمام
سهم ما باز، فیض عام شده است
روزه‌هایم اگرچه معیوب است
رمضان است و حال من خوب است
هیچ کس تا ابد نمی‌فهمد
شب آن زن چگونه سر شده بود
