فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد
تو کیستی که در اندیشۀ رسول خدایی
فروغ چشم حبیبی و چلچراغ هدایی
ای آن‌که نور عشق و شرف در جبین توست
روشن، سرای دل ز چراغ یقین توست
پر از لبخند، از آن خواب شیرین چشم وا کردی
نگاه انداختی در آینه خود را صدا کردی
نرگس، روایتی‌ست ز عطر بهار تو
مریم، گلی‌ست حاکی از ایل و تبار تو
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
اجل چون سایه‌ای دور و برش بود
و شمشیر بلا روی سرش بود
ای شیرخدا و اسد احمد مختار
در بدر و احد لشکر حق را سر و سردار
گفت: آمد دلم به جان، گفتم
از چه؟ گفت: از غمِ زمان، گفتم
