شب کویر، شبی ساکت است و رازآلود
شب ستاره شدن زیر آسمان کبود
چگونه جمع کند پاره‌های جانش را؟
به خیمه‌ها برساند تن جوانش را
اجازه هست کنار حرم قدم بزنم
برای شعر سرودن کمی قلم بزنم
غریب شهر قمی... نه، که آشنا هستی
تو مثل فاطمه، معصومۀ خدا هستی
قرار بود بیایی کبوترش باشی
دوباره آینه‌ای در برابرش باشی
الا که نور و صفا آفتاب از تو گرفت
ستاره سرعت سِیْر و شتاب از تو گرفت
فروغ چهرۀ خوبان، شعاع طلعت توست
کمال حُسن تو، مدیون این ملاحت توست
