هم‌نوا بود با چکاچک من
غرّش آسمان و هوهوی باد
آه ای شهر دوست‌داشتنی
کوچه پس کوچه‌های عطرآگین
جاده در پیش بود و بی‌وقفه
سوی تقدیر خویش می‌رفتیم
کاروان رفت و اهلِ آبادی
اشک بودند و راه افتادند
من به پابوسی تو آمده‌ام
شهر گلدسته‌های رنگارنگ
دل اگر تنگ و جان اگر خسته‌ست
گاه گاهی اگر پریشانیم
زخم من کهنه زخم تو تازه
زخمی پنجه‌های بی‌رحمیم
