گفتی شب تیره ماه را گم نکنیم
در ظلمت، خیمه‌گاه را گم نکنیم
ای چشم! از آن دیدۀ بیدار بخوان
ای اشک! از آن چشمِ گهربار بخوان
ای خوانده سرود عشق را با لب ما
وی روح دمیده در تن مکتب ما
گفتا بنویس تا سحر، نامۀ عشق
با دیدۀ پُر ابر، سفرنامۀ عشق
دیدیم جهان بی‌تو به بن بست رسید
هر قطره به موج‌ها که پیوست رسید
هی چشم به فردای زمین می‌دوزی
افتاد سرت به پای این پیروزی
شور سفر کرب‌وبلا در سر توست
برخیز، گذرنامه، دو چشم تر توست
دل می‌برد از گنبد خضرا شالش
آذین شده کربلا به استقبالش
