در نالۀ ما شور عراقی ماندهست
در خاطره یک باغ اقاقی ماندهست
با گوشۀ شالت پر پروانهها را جمع کردی
گرد و غبار کاشی صحن و سرا را جمع کردی
علی بود و همراز او فاطمه
و گلهای روییده در باغشان
تنها نه خلیل را مدد کرد بسی
شد همنفس مسیح در هر نفسی
مرا مبین که چنین آب رفته لبخندم
هنوز غرقهٔ امواج سرد اروندم