باید که برای تو سرِ دار بمیرم
یک‌باره به پایت صد و ده بار بمیرم
مرد خرمافروش در زندان، راوی سرنوشت مختار است
حرف‌هایی شنیدنی دارد، سخنانش کلید اسرار است
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
به دل بغضی هزاران ساله دارم
شبیه نی، هوای ناله دارم
طبع و سخن و لوح و قلم گشته گهربار
در مدح گل باغ علی، میثم تمار
شب آخر هنوز یادم هست
خیمه زد عطر سیب در سنگر
چون نخل، در ایستادگی، خفتن توست
دل مشتری شیوۀ دُرّ سفتن توست
