الهی به شور قیام حسین
به فریاد سرخ و پیام حسین
بایست، کوه صلابت میان دورانها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفانها!
رها کردند پشت آسمان زلف رهایت را
خدا حتماً شنید آن لحظۀ آخر دعایت را
دل جام بلی ز روی میل از تو گرفت
تأثیر، ستارهٔ سهیل از تو گرفت
پرندهها همه در باد، تار و مار شدند
نگاهها همه از اشک، جويبار شدند