بگذار که در معرکه بی‌سر گردیم
با لشکر آفتاب برمی‌گردیم
سرتاسر عمرتان به تردید گذشت
عمری که به پوشاندن خورشید گذشت
اگر مجال گریزت به خانه هم باشد
برای این‌که نمیرد حیات، می‌مانی
همسایه! غم دوباره شده میهمانتان؟
پوشیده‌اند رخت عزا دخترانتان
سبز همچون سرو حتی در زمستان ایستادم
کوهم و محکم میان باد و طوفان ایستادم
باغ سپیدپوش که بسیاری و کمی
بر برگ‌برگ خاطر من لطف شبنمی
