غزل | شعر هیأت

چو بر آیینۀ خورشید می‌شد بغض شب پیدا
به نبض سینۀ مهتاب دیدم تاب و تب پیدا

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل

دلم از شب‌نشینی‌های زلفش دیر می‌آید
مسیرش پیچ در پیچ است و با تأخیر می‌آید

محمدعلی مجاهدی

گلنفسی‌ها

غزل

امشب از محراب خون، شوق سفر دارد علی
خلوتی خوش با خدا، شب تا سحر دارد علی

محمدجواد غفورزاده

خورشید کعبه

غزل

به سوگ نخل‌های بی‌سرت گیسو پریشانم
شبیه خانه‌های خسته‌ات در خویش ویرانم

زهرا سپه‌کار

غزل

از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی

امیر سلیمانی

به تماشا رسیدن

غزل

مخواه راه برای تو انتخاب کنند
که با فریبِ دلت، عقل را مجاب کنند

فاطمه عارف‌نژاد

غزل

کوچه‌هامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند

عاطفه جعفری

غزل

ای خنجرِ آب دیده، ما تشنۀ کارزاریم
لب‌بسته زخمیم اما در خنده، خون‌گریه داریم

محمدمهدی خانمحمدی

هیاهو

غزل

باز باران است، باران حسین‌بن‌علی
عاشقان، جان شما، جان حسین‌بن‌علی

ناصر حامدی

از تو چه پنهان

غزل

ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌اند!
سوختگان غمت، با غم دل خُرّم‌اند

فؤاد کرمانی

شمع جمع

غزل

ناگهان در یک سحر ایمان خود را یافتم
جان سپردم آن‌قدر، تا جان خود را یافتم

عبدالرحیم سعیدی‌راد

غزل

ای که از سوز تو پیداست تمنای حسین
روزه یعنی عطش و روضۀ لب‌های حسین

محمدجواد غفورزاده

غزل