غزل | شعر هیأت

ز عمق حنجره بر بام شب اذان می‌گفت
حدیث درد زمین را به آسمان می‌گفت

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل

طلوع می‌کند آن آفتاب پنهانی
ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی

قیصر امین‌پور

آینه‌های ناگهان

غزل

علی زره که بپوشد، همین‌که راه بیفتد
عجیب نیست که دشمن به اشتباه بیفتد

داود رحیمی

غزل

محمد است و علی‌ست آری
به خُلق و خَلق و به قد و قامت

سعید تاج‌محمدی

غزل

آفتابی کز تجلی بی‌قرینش یافتم
در فلک می‌جُستم اما در زمینش یافتم

سیدرضا مؤید

نغمه‌های ولایت

غزل

مردم دهند نسبت رویت بر آفتاب
اما ز بخت خود نکند باور آفتاب

سیدرضا مؤید

نغمه‌های ولایت

غزل

هر زمانی که شهیدی به وطن می‌آید
گل پرپر شده در خاطر من می‌آید

علی‌اصغر شیری

به زبان مادری

غزل

نورِ جان در ظلمت‌آبادِ بدن گم کرده‌ام
آه از این یوسف‌ که من در پیرهن ‌گم کرده‌ام

بیدل دهلوی

غزل

عارفانى که از این رشته، سَرى یافته‌‏اند
بى‏‌خبر گشته ز خود تا خبرى یافته‌‏اند

صائب تبریزی

کلیات صائب تبریزی

غزل

وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست

حیدر منصوری

ابری شبیه دوری تو

غزل

ای کاش مردم از تو حاجت می‌گرفتند
از حالت چشمت بشارت می‌گرفتند

محمد جبرئیلی

زخم‌های هلالی

غزل

ای تیغ! سرسنگین مشو با ما سبکسرها
دست از دل ما برمدارید آی خنجرها!

محمدمهدی سیار

حدود ساعت یک

غزل