سقفی به غیر از آسمان بر سر نداری
تو سایه بر سر داشتی دیگر نداری
ای نامۀ سر به مهر مکتوم
ای مادر صبر، ام کلثوم!
چه آتشی‌ست که در حرف حرف آب نشسته
که روضه خوانده که بر گونه‌ها گلاب نشسته؟
ای که وجود پاک تو آیینۀ زهراست
هر جا تو باشی اسم بابایت علی آن‌جاست
زینب صُغراست او؟ یا مادر کلثوم بوده؟
یا خطوط درهم تاریخ نامفهوم بوده؟
ای آفتاب طالع و ای ماه در حجاب!
ای بدرِ نور یافته در ظلِّ آفتاب!
هرچند درک ناقص تاریخ کافی نیست
در اینکه حق با توست اما اختلافی نیست
کمتر کسی‌ست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
