ای آن‌که حدیث تو شنفتن دارد
گل با رخ خوب تو شکفتن دارد
توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهنده‌ای گواهت باشد
آیینۀ وحی و آیت بیداری‌ست
کارش همه دلنوازی و دلداری‌ست
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
اى جوهر عقل! عشق را مفهومی
هم‌چون شب قدر، قدر نامعلومی
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
دارد دل ما راه نجاتی دیگر
در مشهد و در قم، عتباتی دیگر
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی
