ای خالق راز و نیاز عاشقانه
در پیشگاه عشق مخلوقی یگانه
اعماق آیههای یقین را شکافته
نور است و آسمان برین را شکافته
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
خستهام از راه، میپرسم خدایا پس کجاست؟
شهر... آن شهری که می گویند:«سُرَّمَن رَءا»ست
آرزوی کوهها یک سجدۀ طولانیاش
آرزوی آسمان یک بوسه بر پیشانیاش
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید
بگو برای من ای شعر از زمانهٔ او
کدام بیت مرا میبرد به خانهٔ او