ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!
رفتم من و، هوای تو از سر نمیرود
داغ غمت ز سینهٔ خواهر نمیرود