ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست