بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
از عشق بپرسید، که با یار چه کردند؟
با آن قد و بالای سپیدار، چه کردند
ما خانه ز غیر دوست پیراستهایم
از یُمن غدیر محفل آراستهایم
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند