همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
در خیالم شد مجسم عالم شیرین تو
روزگار سادۀ تو، حجرۀ رنگین تو
جهان را، بیکران را، جن و انسان را دعا کردی
زمین را، آسمان را، ابر و باران را دعا کردی
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
چشمان تو دروازۀ راز سحر است
پیشانیات آه، جانماز سحر است
گرچه تا غارت این باغ نماندهست بسی
بوی گل میرسد از خیمۀ خاموش کسی
تو را در کجا، در کجا دیده بودم؟
تو را شاید آن دورها دیده بودم...
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
میخواست که او برهنهپا برگردد
شرمنده، شکسته، بیصدا برگردد
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر
رباعی گفتی و تقدیم سلطان غزل کردی
معمای ادب را با همین ابیات حل کردی