توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی
این آستان كه هست فلك سایهافكنش
خورشید شبنمیست به گلبرگ گلشنش