روی اجاق، قوری شبنم گذاشتم
دمنوش خاطرات تو را دم گذاشتم
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
ما را نترسانید از طوفان
ما گردباد آسمان گردیم
اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب
شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم
این آستان كه هست فلك سایهافكنش
خورشید شبنمیست به گلبرگ گلشنش