ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی
ای که وجود پاک تو آیینۀ زهراست
هر جا تو باشی اسم بابایت علی آنجاست
اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب
شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
این آستان كه هست فلك سایهافكنش
خورشید شبنمیست به گلبرگ گلشنش