رنگ سیاه و سرخِ تو را دارند
اینروزها تمام خیابانها
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
سر نهادیم به سودای کسی کاین سر از اوست
نه همین سر که تن و جان و جهان یکسر از اوست...
فرخنده پیکریست که سر در هوای توست
فرخندهتر سریست که بر خاک پای توست
گر بسوزیم به آتش همه گویند سزاست
در خور جورم و از فضل توام چشم عطاست