تماشا کن تکان شانهها را
حکایت کن غم پروانهها را
شب شاهد چشمهای بیدار علیست
تاریخ در آرزوی تکرار علیست
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمیگیرد؟
غروب غربت ما از چه رو پایان نمیگیرد؟
دیدیم در آیینۀ سرخ محرمها
پر میشوند از بیبصیرتها، جهنمها
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری