تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
در عصر نقابهای رنگی
در دورۀ خندههای بیرنگ
پشت سر مسافر ما گریه میکند
شهری که بر رسول خدا گریه میکند
ما خواندهایم قصۀ مردان ایل را
نامآورانِ شیردلِ بیبدیل را
از لحظههای آخرت چیزی نمیگویم
از پیکرت از پیکرت چیزی نمیگویم
بحث روز است صحبت از غم تو
سرخ مانده هنوز پرچم تو
تاریخ عاشورا به خون تحریر خواهد شد
فردا قلمها تیغۀ شمشیر خواهد شد
اجازه هست کنار حرم قدم بزنم
برای شعر سرودن کمی قلم بزنم
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچکس دلاور نیست
دیدی که چگونه من شهید تو شدم
هنگام نماز، رو سفید تو شدم