ای نبیطلعت، ای علیمرآت
وی حسنخصلت، ای حسینصفات
گر چه از غم، شکسته بالِ من است
اشک من شاهد ملالِ من است
کوه بودم، بلند و باعظمت
روی دامان دشت جایم بود
گفت: آمد دلم به جان، گفتم
از چه؟ گفت: از غمِ زمان، گفتم
صبح شور آفرین میلادت
لحظهها چون فرشتگان شادند