بایست، کوه صلابت میان دورانها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفانها!
خوشا سری که سرِ دار آبرومند است
به پای مرگ چنین سجدهای خوشایند است
حسین، کشتهٔ دیروز و رهبر روز است
قیام اوست که پیوسته نهضتآموز است
فروغ چهرۀ خوبان، شعاع طلعت توست
کمال حُسن تو، مدیون این ملاحت توست