صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
حاجیان آمدند با تعظیم
شاکر از رحمت خدای رحیم
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
شمیم اهل نظر را به هر کسی ندهند
صفای وقت سحر را به هر کسی ندهند