کبود غیبت تو آسمان بارانیست
و کار دیدۀ ما در غمت گلافشانیست
دو جلوۀ ابدی از درخششی ازلی
به خُلق و خو، دو محمد؛ به رنگ و بو دو علی
اسیر هجرت نورم که ذرّه همدم اوست
گل غریب نوازم که گریه شبنم اوست
نه دعبلم نه فرزدق که شاعرت باشم
که شاعرت شده، مقبول خاطرت باشم
دویدهایم که همراه کاروان باشیم
رسیدهایم که در جمع عاشقان باشیم