وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
الهی به مستان میخانهات
به عقلآفرینان دیوانهات
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد