وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
سلام روح بلندِ گذشته از کم دنیا!
تو ای مسافر بدرود گفته با غم دنیا
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد