بهنام آنکه جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت
قد قامت تو کلام عاشورا بود
آمیخته با قیام عاشورا بود
هرگز نگذاشت تا ابد شب باشد
او ماند که در کنار زینب باشد
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم
کسی که دیگر خود خدا هم، نیافریند مثال او را
چو من حقیری کجا تواند، بیان نماید خصال او را