سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
در عصر نقابهای رنگی
در دورۀ خندههای بیرنگ
اگرچه در نظرت آنچه نیست، ظاهر ماست
سیاهجامۀ سوگت لباس فاخر ماست
پشت سر مسافر ما گریه میکند
شهری که بر رسول خدا گریه میکند
عشق با نامِ شما درصددِ تاختن است
نام تو معنی دل بردن و دل باختن است
تو با حقّی و حق با توست؛ حق پشت و پناه تو
بدیها دور بادا از وجود خیرخواه تو
ما خواندهایم قصۀ مردان ایل را
نامآورانِ شیردلِ بیبدیل را
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
کسی که دیگر خود خدا هم، نیافریند مثال او را
چو من حقیری کجا تواند، بیان نماید خصال او را