تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
دلش میخواست تا قرآن بخواند
دلش میخواست تا دنیا بداند
ای در تو عیانها ونهانها همه هیچ
پندار یقینها و گمانها همه هیچ
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت
دیوانۀ عشق تو سر از پا نشناخت
ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بتپرستی بازآ