تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
این كیست از خورشید، مولا، ماهروتر
بیتابتر، عاشقتر، عبدالله روتر
الشام...الشام...الشام... غربتشمار شهیدان
اندوه... اندوه... اندوه... ای شام تار شهیدان
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر