ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی
حاجیان آمدند با تعظیم
شاکر از رحمت خدای رحیم
عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!
رفتم من و، هوای تو از سر نمیرود
داغ غمت ز سینهٔ خواهر نمیرود
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما