گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
هرچند که رفتن تو غم داشت، عزیز!
در سینۀ تو عشق، حرم داشت عزیز
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
یا ازلیَّ الظُّهور، یا ابدیَّ الخفا
نورُک فوقَ النَّظر، حُسنُک فوقَ الثنا
ما طائر قدسیم، نوا را نشناسیم
مرغ ملکوتیم، هوا را نشناسیم
کربلای عمر هرکس بیگمان خواهد رسید
روز عاشورای ما هم یک زمان خواهد رسید
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش