الهی اکبر از تو اصغر از تو
به خون آغشتگانم یکسر از تو
گفتند به من که از سفر می‌آیی
من منتظرم، بگو اگر می‌آیی
ای ز داغِ تو روان، خون دل از دیدۀ حور!
بی‌تو عالم همه ماتمکده تا نفخۀ صور
کوچه‌هامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
بی‌سایه مرا آن نور، با خویش کجا می‌برد
بی‌پرسش و بی‌پاسخ، می‌رفت و مرا می‌برد
نتوان گفت که این قافله وا می‌ماند
خسته و خُفته از این خیل جدا می‌ماند
گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش
