ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی
قصد کجا کرده یل بوتراب؟
خُود و سپر بسته چرا آفتاب؟
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش
پیغمبر درد بود و همدرد نداشت
از کوفه بهجز خاطرهای سرد نداشت