هرچند که رفتن تو غم داشت، عزیز!
در سینۀ تو عشق، حرم داشت عزیز
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند
در آن میان چو خطبهٔ حضرت، تمام شد
وقت جوابِ همسفران بر امام شد
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت